για την Ποιότητα του Νερού Ανθρώπινης Κατανάλωσης.

στην περιοχή του Ασωπού, σχετικά με το νερό και τα τρόφιμα,

δεν εφαρμόστηκε η ΚΥΑ Υ2-2600-01 για την Ποιότητα του Νερού Ανθρώπινης Κατανάλωσης, η οποία διαπνέεται από την αρχή της πρόληψης αφού προστατεύει τον πληθυσμό από όχι μόνο από βέβαιο αλλά και από «ενδεχόμενο» κίνδυνο.

Μάλιστα κατά το άρθρο 8, παρ. 3 ακόμη και εντός ορίων να είναι το νερό, αν αποτελεί ενδεχόμενο κίνδυνο τότε «… απαγορεύεται και διακόπτεται ή περιορίζεται η χρήση του». Αλλά δεν διακόπηκε η παροχή του μολυσμένου με τοξικά νερού στα δίκτυα για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Δεν υπήρξε συστηματική, υπεύθυνη, διεισδυτική και αποτελεσματική πληροφόρηση των πολιτών ώστε να αποφύγουν τη χρήση τέτοιου νερού.

Δεν διατάχθηκε τοξικολογική έρευνα- ιατρικές εξετάσεις στους επί χρόνια εκτιθέμενους στα βαρέα μέταλλα.

Σύμφωνα όμως με το αρχείο αδειών ταφής της ενορίας του Αγίου Σπυρίδωνα Οινοφύτων υπάρχει μια ανησυχητική αύξηση της εμφάνισης του καρκίνου ως αιτία θανάτου από το 1988 (6%) ώς σήμερα (38%)!!

Δεν υπήρξαν δράσεις για τη χαρτογράφηση και αποτίμηση του προβλήματος σε σχέση με τα βιομηχανικώς παραγόμενα τρόφιμα στην περιοχή μας από βιομηχανίες τροφίμων που χρησιμοποιούν μέχρι και σήμερα το νερό για την παραγωγή των προϊόντων τους που στέλνουν στην ελληνική και διεθνή αγορά.

Δεν αποτιμήθηκε από την πολιτεία η επίπτωση στις καλλιέργειες (από τη χρήση του εν λόγω ρυπασμένου νερού ως ποτιστικού) και την κτηνοτροφική παραγωγή (κρέας- γάλα κ.λπ.).

Όλα τα παραπάνω αναλύονται διεξοδικά από έξι επιστήμονες στην έκθεση που ετοιμάσαμε για τον ΕΦΕΤ με θέμα «επιμόλυνση τροφίμων από βαρέα μέταλλα και μεταλλοειδή».

Η έκθεση κατατέθηκε αρμοδίως στον ΕΦΕΤ πριν από λίγες μέρες και ελπίζουμε να λάβει τη δέουσα προσοχή από τη νέα πολιτική ηγεσία των εμπλεκόμενων υπουργείων.

==================

Η έκθεση αυτή έγινε από μια επιτροπή που είχε τα εξής μέλη

και

τα τελικά συμπεράσματα και τις προτάσεις μας μπορείτε να δείτε στις

—————–

σχετικά δημοσιεύματα

1. real planet

2. Καθημερινή

H Κοπεγχάγη και τα πραγματικά περιβαλλοντικά προβλήματα της Ελλάδας…

H Κοπεγχάγη και τα πραγματικά περιβαλλοντικά προβλήματα της Ελλάδας…

2009-12-19
[οι παρακάτω γραμμές είναι απόσπασμα από ένα κείμενό μου που θα δημοσιευθεί στα ΝΕΑ σε λίγες μέρες]

http://www.zabetakis.net/?p=2002

Κάνοντας μια μελέτη αξιολόγησης επικινδυνότητας για το περιβάλλον, είναι εύκολο να συμπεράνουμε ότι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για το περιβάλλον στην Ελλάδα σήμερα είναι η δολοφονική διαχείριση των υδάτων [π.χ. το Cr (VΙ) είναι μια ανθρωπογενής ρύπανση που προκαλεί καρκίνο, το ποσοστό των θανάτων από καρκίνο στα Οινόφυτα από 6% που ήταν το 1989, σήμερα είναι 36%] και οι παράνομες χωματερές (που πολλές πιάνουν φωτιά και έτσι εκλύουν καρκινογόνες διοξίνες).

Για να αξιολογήσουμε την επικινδυνότητα του κάθε κινδύνου, πρέπει να σκεφτούμε την πιθανότητα να προκαλέσουν θάνατο ή μη αντιστρεπτή βλάβη στον άνθρωπο ή στο περιβάλλον. Θάνατοι ζώων και ανθρώπων που σχετίζονται με τη ρύπανση του περιβάλλοντος παρατηρούνται συνεχώς (Κορώνεια, Μαλιακός, Οινόφυτα). Άρα ο πιο σημαντικός κίνδυνος για τον άνθρωπο στην Ελλάδα του 2007 δεν είναι το CΟ₂ (και η κλιματική αλλαγή) αλλά το μολυσμένο και ρυπασμένο νερό. Το οποίο, λόγω των συγκοινωνούντων δοχείων που είναι τα κανάλια του υδροφόρου ορίζοντα, εξαπλώνεται γοργά.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Αλλά μην κρυβόμαστε πίσω από πολιτικά προσωπεία και Κοπεγχάγες!Το πρόβλημα στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι το κλίμα αλλά το στραβό μας το κλήμα, που σύντομα θα το φάει ο γάιδαρος. Το πιο μεγάλο πρόβλημα είναι η ανύπαρκτη διαχείριση των ρυπαντών και των σκουπιδιών- από τις παράνομες χωματερές και το αμφίβολο χρονοδιάγραμμα για τους νέους ΧΥΤΑ στην Αττική ως τα καρκινογόνα στοιχεία στο νερό και ενδεχομένως και στα τρόφιμα.

————–

χαίρομαι που στα ΝΕΑ σήμερα, ο Γιώργος Παπαχρήστος γράφει κάτι ανάλογο

Το κακό με το κλήμα είναι ότι πολλές φορές είναι στραβό, και όσες δεν είναι το τρώει ο γάιδαρος, και ησυχάζει. Κι αυτό κι εμείς. Κατά συνέπεια, όσοι πίστευαν ότι μετά τη διάσκεψη της Κοπεγχάγης, πρώτον θα σωζόταν με τη μια ο πλανήτης, και δεύτερον θα αποτελούσαν παρελθόν όλα όσα τον έχουν φτάσει στο μη περαιτέρω, φαντάζομαι ότι έχουν αναθεωρήσει τις απόψεις τους. Και αν δεν το έχουν κάνει ακόμη, ας το κάνουν όσο πιο γρήγορα γίνεται διότι ο πλανήτης δεν σώζεται ούτε γιατί παρενέβη ο Γιώργος εκ μέρους των σοσιαλιστών, ούτε γιατί καμιά 200αριά χώρες από τις πιο μικρές ώς τις πιο μεγάλες αναπέμπουν ευχές σε ό,τι Θεό πιστεύουν να σωθεί η μητέρα όλων μας. Δεν σώζεται γιατί εκείνοι που τον βρωμίζουν περισσότερο απ΄ όλους τους άλλους μαζί, δηλαδή οι ΗΠΑ και η Κίνα, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως έρχεται η καταστροφή. Και πως έρχεται εξαιτίας τους. Κατά συνέπεια, όλοι οι άλλοι μπορεί να συγκεντρώνονται σε πανηγυράκια όπως αυτό της Κοπεγχάγης, να τα λένε μόνοι τους, να τα ακούνε μόνοι τους, και να κλαίνε τη μοίρα τους (και τη δική μας) που δεν μπορούν να αναγκάσουν τους μεγάλους να συμφωνήσουν στον περιορισμό της ρημαδομόλυνσης…

Categories : Articles - Δημοσιεύσεις Articles in Newspapers - Δημοσιεύσεις σε Εφημερίδες

WATER-MAGIC- μία νέα επαναστατική συσκευή !!!

Το WATER-MAGIC είναι μία νέα επαναστατική συσκευή που υπόσχεται να σας λύσει το πρόβλημα του πόσιμου νερού για πάντα.Αυτό που κάνει η συσκευή είναι να παράγει πόσιμο νερό από τον αέρα που μας περιβάλλει.Το νερό παράγεται από την υγρασία του αέρα που υπάρχει στο χώρο σας έπειτα περνάει μέσα από τα τρία ειδικά φίλτρα του WATER-MAGIC τα οποία καθαρίζουν το νερό και του προσθέτουν τα στοιχεία που χρειάζεται για να γίνει ένα πολύ καλής ποιότητας καθαρό , ευεργετικό , πόσιμο νερό.
ecowa20

Το νερό που παράγει το WATER-MAGIC εκτός από πόσιμο και καθαρό είναι και οικονομικό αφού το κόστος ηλεκτρικού ρεύματος που χρειάζεται η συσκευή για την παραγωγή ενός λίτρου νερού είναι μόλις 0,03 euro.
Υπάρχουν διάφορα μοντέλα της συσκευής ανάλογα την ποσότητα του πόσιμου νερού που μπορούν να παράγουν ανά ημέρα. infos ---> maltezos@gmail.com

Πωλούνται δικαιώματα νερού, ισόβια .....

http://www.politonsymaxia.gr/?p=1394

Πωλούνται δικαιώματα νερού, ισόβια
στον ποταμό Τολτέν
Τοποθεσία: 1 χιλιόμετρο από την Βιγιαρίκα, Χιλή
Ποσότητα: 3.000 λίτρα το δευτερόλεπτο
Τύπος: Για κατανάλωση
Τιμή: 634.000 Ευρώ

ο πρώην πρόεδρος των ιθαγενών της Ατακάμα με μερικές απλές λέξεις προβλέπει το δυσοίωνο μέλλον:

«Το νερό και η γη πάνε μαζί. Το ένα είναι το θηλυκό και το άλλο το αρσενικό. Το νερό δεν είναι δικό μου, εγώ είμαι μέρος του. Ούτε η γη είναι δική μου, εγώ είμαι μέρος της. Ο άνθρωπος είναι περαστικός. Και παρ’ όλα αυτά θέλει να παίξει με τη γη. Αλλά ποτέ δεν το έχει πετύχει. Γιατί μετά η γη θα τους στείλει το λογαριασμό. Και η γη δεν ζητάει λεφτά, πληρώνεται με αίμα».

Σενάριο, Σκηνοθεσία, Επιτόπια έρευνα: Γιώργος Αυγερόπουλος / Συντονισμός, Επιμέλεια Έρευνας: Άγγελος Αθανασόπουλος / Έρευνα & Οργάνωση θέματος: Μανώλης Φυλακτίδης, Γεωργία Ανάγνου / Οργάνωση - Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Διευθυντής Φωτογραφίας: Γιάννης Αυγερόπουλος / Μοντάζ : Γιάννη Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Γραφικά: Σάκης Παλπάνας / Μία παραγωγή της SMALL PLANET για τη ΕΡΤ © 2009 - 2010

Πρώτη τηλεοπτική προβολή:
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου, στις 22.00, στη ΝΕΤ

Και για την αντιγραφή

Yannis Zabetakis (BSc, PhD, MEd)

http://www.zabetakis.net/
http://environmentfood.blogspot.com/

Η δοκιμασία του νερού: «λυδία λίθος» επιβίωσης.

Η δοκιμασία του νερού: «λυδία λίθος» επιβίωσης.
http://www.monumenta.org

Μιχάλης Σκούλλος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής Εργαστηρίου Χημείας Περιβάλλοντος, πρόεδρος ΜΙΟ-ECSDE, πρόεδρος GWP-Med

Το ύδωρ είναι η χημική ένωση που χαρακτηρίζει όσο καμιά άλλη τον πλανήτη Γη. Η συνολική ποσότητά του υπολογίζεται σε 1630 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα. Η παρουσία του πέρα από την υδρόσφαιρα και την ατμόσφαιρα κυριαρχεί τόσο στη βιόσφαιρα όσο και στη γεώσφαιρα αφού όλοι οι οργανισμοί περιέχουν σημαντικά ποσά στους ιστούς τους. Το «κρυσταλλικό νερό» που βρίσκεται ενωμένο μέσα στο κρυσταλλικό πλέγμα των ορυκτών αντιπροσωπεύει τη δεύτερη, μετά τους ωκεανούς, υδάτινη ενότητα στη Γη. Οι επιμέρους ενότητες: θάλασσες, παγετοί, χιόνια, επιφανειακά και υπόγεια νερά και υδρατμοί συνδέονται στενά με τον υδρολογικό κύκλο που περιλαμβάνει την κύκλιση ανάμεσα σε διάφορες φάσεις και διεργασίες (εξάτμιση, μεταφορά υδρατμών, συμπύκνωση, κατακρήμνιση και απορροή αλλά και άλλες κυκλικές διεργασίες όπως η εποχιακή αυξομείωση των βροχοπτώσεων και απορροών και η μεταφορά σημαντικών θαλάσσιων μαζών αφού σε μερικούς ωκεανούς (πχ: στον Ατλαντικό) επικρατούν οι εισροές γλυκού νερού ενώ σε άλλους (πχ: στον Ειρηνικό) κυριαρχεί η εξάτμιση.

Παρά τα κολοσσιαία, για τα ανθρώπινα μέτρα, μεγέθη που εμπλέκονται, υπόγεια και επιφανειακά γλυκά νερά δεν ξεπερνούν τα 9 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα, το συνολικό ποσοστό του ρέοντος υγρού ύδατος («νέαρου ή νεαρού» ύδατος = νερoύ) δεν ξεπερνά το 0,6% του συνόλου των υδάτων ή, το πολύ, το 1% των «προσιτών» υδάτων, αφού το κρυσταλλικό ύδωρ είναι πρακτικά απρόσιτο.

Το γεγονός ότι το κλίμα μας διατηρείται σταθερό επί εκατομμύρια χρόνια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον υδρολογικό κύκλο, τη μεγάλη θερμοχωρητικότητα του νερού και την πολύ μεγάλη ενέργεια που απορροφάται ή εκλύεται, αναλόγως, κατά τις μεταβολές των φάσεών του, την τήξη των πάγων και την εξάτμιση.

Σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο το κλίμα διαμορφώνεται αποφασιστικά από την εγγύτητα ή μη μιας περιοχής σε μεγάλες μάζες νερού και τη θερμοκρασία που αυτές έχουν π.χ. θαλάσσιες ακτές, λίμνες, παγετοί, κ.λπ., ή αντίστοιχα έρημοι, στέπες, κ.λπ.

Είναι πολύ καλά τεκμηριωμένο στη βιβλιογραφία ότι το σχετικά ήπιο κλίμα στις δυτικές ακτές της Ευρώπης και ιδιαίτερα στις Βρετανικές νήσους οφείλεται κυρίως στην επίδραση του λεγόμενου «ρεύματος του Κόλπου (του Μεξικού) το οποίο χαρτογράφησε πρώτος ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήδη το 1770.

Η σχέση όμως ανάμεσα στο νερό και το κλίμα είναι όχι απλά στενή αλλά και αμφίδρομη. Κάθε αλλαγή στο κλίμα από εξωγενείς παράγοντες όπως π.χ.: η αλλαγή της σύστασης της ατμόσφαιρας ή της κλίσης του άξονα περιστροφής της Γης κ.λπ., θα έχει άμεσες συνέπειες στον υδρολογικό κύκλο και αλυσιδωτά σε όλες τις διεργασίες που τον συναποτελούν.

Έτσι ακόμη και με μικρή άνοδο της θερμοκρασίας μειώνεται σοβαρά η χιονοκάλυψη σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο.

Μικρές αλλαγές του μικροκλίματος στην Ευρώπη από καύσεις στις βιομηχανίες, τις κεντρικές θερμάνσεις και την κυκλοφορία στην περιοχή τη λεγόμενη «θερμική μπανάνα» της Ευρώπης, την περιοχή δηλαδή στον χάρτη σε σχήμα μπανάνας που αρχίζει από το Μάντσεστερ και καταλήγει στο Μιλάνο, οδήγησε σε απώλεια κατά 80% τους πάγους των πηγών του Ροδανού ποταμού στις Άλπεις σε χρονική περίοδο μικρότερη από 100 χρόνια. Με μικρή αύξηση της θερμοκρασίας οι περίοδοι της χιονοκάλυψης των Άλπεων αλλά και των δικών μας βουνών - της Πίνδου, του Ολύμπου, του Παρνασσού κ.λπ., - να μειωθούν και επιβραχυνθούν με αποτελέσματα πολύ δυσμενή για τη ροή των ποταμών και για την ξηρασία και τη μειωμένη υγρασία του εδάφους κατά τους θερινούς μήνες, όταν η κύρια τροφοδοσία προέρχεται από το λυώσιμο των πάγων και χιονιών.

Παρατεταμένες περίοδοι ξηρασίας και χαμηλής υγρασίας εδάφους διευκολύνουν τις δασικές πυρκαγιές. Παράλληλα αν κατά το χειμώνα έχουμε ελαττωμένο ποσοστό χιονιού και αντίστοιχα αυξημένη βροχόπτωση στο ίδιο χρονικό διάστημα αυτό οδηγεί σε αυξημένη διάβρωση των εδαφών, αυξημένα πλημμυρικά φαινόμενα στα πεδινά και αυξημένο ρυθμό πλήρωσης των υδροταμιευτήρων και φραγμάτων με φερτά υλικά, άρα επιβράχυνση της χρήσιμης ζωής σημαντικών έργων, π.χ.: υδροηλεκτρικών μονάδων κ.λπ. Η κάλυψη με ίλι ευρέων εκτάσεων στα δέλτα των ποταμών και δημιουργία ασταθών πυθμένων όπου οι βενθικοί οργανισμοί (που ζουν στους βυθούς) είτε θάβονται είτε δεν έχουν αρκετά στέρεες επιφάνειες ώστε να φτιάξουν τις φωλιές τους ή να αποθέσουν τα αυγά τους. Αποτέλεσμα, οικολογικές βλάβες και απώλεια βιοποικιλότητας.

Το λυώσιμο των πολικών πάγων είναι ένα άλλο τεράστιο οικολογικό πρόβλημα. Πρόσφατη αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΕΑ) στην Αρκτική έδειξε πολύ μεγαλύτερη υποχώρηση των παγετών από ότι προέβλεπαν και τα πλέον απαισιόδοξα σενάρια. Αυτό προέρχεται από το γεγονός ότι τα νερά από το λυώσιμο των πάγων δημιουργούν «καταβόθρες», καταρράκτες σε ενδιάμεσες επιφάνειες επαφής μεγάλων μαζών πάγου οι οποίες διοχετεύουν μεγάλες μάζες ταχύτατα κινούμενου νερού, πραγματικά ποτάμια, στην μεσεπιφάνεια πάγου-εδάφους. Το αποτέλεσμα είναι η μηχανική αποσταθεροποίηση πολύ μεγάλων μαζών πάγου, η αποκόλλησή τους και η μεταφορά τους στη θάλασσα μαζικά όπου και θρυμματίζονται και λυώνουν με ταχύτατους ρυθμούς.

Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας από το λυώσιμο των πάγων αναμένεται να είναι από λίγες δεκάδες εκατοστά ως πάνω από πέντε μέτρα αν όλοι ή σχεδόν όλοι οι πάγοι τακούν. Αυτό θα σημαίνει απώλεια ολόκληρων χαμηλών νησιών, τεράστια αλλαγή στην παράκτια ζώνη με απώλειες παραγωγικής γης και των περισσοτέρων υγρότοπων που σήμερα είναι στο επίπεδο της θάλασσας αλλά και σοβαρότερες επιπτώσεις στην ποιότητα και ποσότητα του γλυκού νερού.

Πρέπει να θυμηθούμε ότι ανάμεσα στο νερό των υπόγειων υδροφορέων - που συντηρούν τα πηγάδια μας - και τη θάλασσα υπάρχει μια υδροστατική και ιονική ισορροπία. Το νερό από τις υποβρύχιες ή υπόγειες πηγές διαρκώς εκχέεται στη θάλασσα εμποδίζοντας το αλμυρό νερό να εισέλθει. Όταν όμως αυξήσουμε τη στάθμη της θάλασσας η υδροστατική ισορροπία ανατρέπεται και η ροή αντιστρέφεται οδηγώντας τα θαλάσσια νερά προς τη χέρσο, έτσι αποκαθίσταται μια νέα ισορροπία που δεν είναι καθόλου ευνοϊκή για την επιβίωση και την ικανοποίηση των αναγκών των ανθρώπων. Ας σημειωθεί ότι η ισορροπία αυτή έχει ήδη ανατραπεί σε πολλά συστήματα λόγω των τεράστιων αντλήσεων νερού από τα υπόγεια νερά.

Μια άλλη παράμετρος της υψηλής στάθμης της θάλασσας είναι η αχρήστευση μεγάλου τμήματος των εγγείων βελτιώσεων, αρδευτικών έργων, έργων αποστράγγισης αλλά και αποχετευτικών συστημάτων των πόλεων που κάποια τμήματα τους θα κατακλυστούν από θάλασσα και θα πάψουν να λειτουργούν, ενώ ο πλημμυρισμός παράκτιων παλαιών εγκαταστάσεων απόθεσης αποβλήτων θα ενεργοποιήσει μηχανισμούς ρύπανσης.

Τα σχετικά σενάρια μπορεί να ποικίλουν από απλά αρνητικά για την περιοχή μας μέχρι σε εφιαλτικά. Για όλα αυτά πρέπει να προετοιμαστούμε με μεθοδικότητα, «νοικοκυροσύνη», ενίσχυση των θεσμών και υιοθέτηση κατάλληλων πολιτικών, υπηρεσιών και μέτρων.

Τα μέτρα που συνήθως προτείνονται για την αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου και των κλιματικών αλλαγών κατατάσσονται συχνά σε δύο κατηγορίες:

(α) Μέτρα πρόληψης και περιστολής της ρύπανσης ιδιαίτερα από το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια του θερμοκηπίου και

(β) Μέτρα αντιμετώπισης των επιπτώσεων του φαινομένου, κυρίως μέτρα «προσαρμογής»

Στην πρώτη κατηγορία εκτός από περιστολή της ενεργειακής κατανάλωσης προωθείται η ανάπτυξη αποτελεσματικών «παγίδων» διοξειδίου του άνθρακα κυρίως μέσω της φωτοσύνθεσης οπότε χρειάζεται ανάπτυξη δασών και καλλιεργειών. Αυτές όμως οι φυτεύσεις και η συντήρησή τους απαιτούν με τη σειρά τους νερό. Περισσότερο ριζικές λύσεις αφορούν την αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα σε μεγάλα βάθη των θαλασσών ή παλαιές πετρελαιοπηγές κ.λπ.

Στη δεύτερη κατηγορία έχουμε μέτρα θεσμικά και μέτρα καθαρά τεχνολογικά ενώ για όλο το φάσμα η σωστή ενημέρωση και η παιδεία δημιουργούν το αναγκαίο πλαίσιο και κλίμα. Χρειάζεται αντικειμενική και πλήρης ενημέρωση των πολιτών και των υπεύθυνων αρχών σε όλα τα επίπεδα, σωστή επιμόρφωση και εγρήγορση ώστε στα χρόνια που θα έρθουν να έχουμε λάβει τα μέτρα μας για αντιμετώπιση της λειψυδρίας με μείωση της κατανάλωσης των απωλειών των δικτύων κ.λπ. και με εφαρμογή και χρήση εναλλακτικών πηγών νερού, όπως η επαναχρησιμοποίηση σε επιλεγμένους τομείς ανακυκλωμένου νερού από καθαρισμένα λύματα ή από αφαλάτωση με χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Πρέπει ακόμα να μειωθούν οι σπατάλες στην κατανάλωση ιδιαίτερα στη γεωργία που απορροφά στη χώρα μας το 80% της συνολικής ετήσιας κατανάλωσης. Πρέπει να μεριμνήσουμε εγκαίρως για τη διευθέτηση των θεμάτων με τους βόρειους γείτονές μας από τους οποίους δεχόμαστε πολύ σοβαρά ποσά νερού μέσω των διασυνοριακών ποταμών και λιμνών. Πρέπει να μεριμνήσουμε για τη διασφάλιση επαρκών αποθεμάτων καλής ποιότητας υπόγειου νερού για την παραγωγή πόσιμου νερού για το μέλλον που να μην απειλεί την υγεία μας.

Τέλος, ας ελπίσουμε να διδαχτούμε από την ελαφρύτητα με την οποία προσεγγίσαμε το θέμα της αλλαγής του κλίματος για το οποίο οι επιστήμονες και πολλές Μη Κυβερνητικές Περιβαλλοντικές Οργανώσεις μάς έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου επί τρεις περίπου δεκαετίες χωρίς να καταφέρουν τις κυβερνήσεις να εφαρμόσουν την «αρχή της προβλεπτικότητας» (precautionary principle) και την ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτινων πόρων.

Αν το θέμα του κλίματος αφορά την επιβίωση του πλανήτη κατά τις επόμενες γενεές, το θέμα του νερού που συνδέεται με το κλίμα και ο τρόπος με τον οποίο θα το αντιμετωπίσουμε είναι αναμφίβολα η «λυδία λίθος» για την επιτυχία ή αποτυχία της περιβαλλοντικής διαχείρισης της δικής μας γενιάς κάτω από τις προβληματικές συνθήκες που εν μέρει κληρονόμησε και εν μέρει δημιούργησε η ίδια.

secretariat@mio-ecsde.org

World Water War

Tο video clip που επιλέχτηκε από όλα τα προτεινόμενα,
για να δουν οι μεγάλοι ηγέτες και ο Ομπάμα.
Eίναι από φοιτητές της Σχολής Καλων Τεχνών Θεσσαλονίκης.

Η διαχείριση του νερού αφορά μόνο την προσφορά ή και την ζήτηση;

Η διαχείριση του νερού αφορά μόνο την προσφορά ή και την ζήτηση;

_ Αυτή τη στιγμή το πρόβλημα των υδατικών πόρων στην Ελλάδα είναι η λειψυδρία εξαιτίας της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής ή η παντελής αδιαφορία της πολιτείας στο να εφαρμόσει τους νόμους περί ρύπανσης και διαχείρισης υδάτων (Οδηγία 2000/60);

_ Έχει σημασία η οικολογική ποιότητα, δηλαδή το τι ζει που και πότε (ψάρια, φυτά, έντομα) στο σχεδιασμό των μέτρων ανάσχεσης της λειψυδρίας;

_ Τι ακριβώς εξυπηρετεί το περίφημο Υδροσκόπιο (βάση δεδομένων υδρομετεωρολογικών δεδομένων της ΕΤΥΜΠ του ΥΠΕΚΑ) εφόσον δεν συγκεντρώνει δεδομένα βιολογικής-οικολογικής ποιότητας;
[έχουν ξοδευτεί πάνω από 10 εκ. ευρώ και σκοπεύουν να ξοδέψουν άλλα άνευ λόγου και αιτίας]

_ Έχει ποτέ γίνει στην Ελλάδα κάποια έρευνα ή μελέτη για το τι είναι η οικολογική παροχή;
[Σχετίζεται με φράγματα, μικρά υδροηλεκτρικά έργα κ.α.]

_ Υπάρχουν άλλες χώρες της ΕΕ (π.χ. Ισπανία, Πορτογαλλία) που να αντιμετωπίζουν τις ίδιες προκλήσεις και τα προβλήματα να ανάγονται απλά στη ποσοτική διάστασή τους;
[εκτός της Κύπρου όπου οι έλληνες "φωστήρες" τη... σώσαμε]

_ Τι ακριβώς μέτρα σκοπεύουν να λάβουν για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των υδατικών πόρων;

_ Ο Πηνειός χρησιμοποιήθηκε ως case study (ειδική περίπτωση μελέτης) στη προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την εφαρμογή της Οδηγίας 2000/60. Ποιά είναι τα πορίσματα της μελέτης; Γιατί η καθαρά ποσοτική και χημική προσέγγιση της μελέτης δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει δεκτή από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως εφαρμογή της Οδηγίας Πλαισιο για τα Νερά (2000/60); Μήπως σκοπεύουμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη;

_ Πως να λύσουμε τα προβλήματα των υπόλοιπων Μεσογειακών χωρών -συμπεριλαμβανομένων των εκτός ΕΕ- αν δεν έχουμε αντιληφθεί πρώτα τα δικά μας; Ή μήπως αναζητούμε βορειοαφρικανικά επιστημονικά δεκανίκια στη μονομερή αντίληψη "πολυτεχνείου" στον τομέα της κακοδιαχείρισης του νερού;

«Το Νερό στην Eποχή της Κλιματικής Αλλαγής»,
Συμπόσιο στο Ίδρυμα Ευγενίδου, την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009
«Το Νερό στην Εποχή της Κλιματικής Αλλαγής», είναι ο τίτλος του Συμποσίου που διοργανώνει το Ίδρυμα Ευγενίδου σε συνεργασία με το πρόγραμμα Megaron Plus του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009, με ώρα έναρξης 15.30, στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Ευγενίδου (Λεωφ. Συγγρού 387, 175 64 Π. Φάληρο).
Το Συμπόσιο, πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Συμβούλιο του ΣΕΒ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, την Εταιρεία ΒΙΟΡΥΛ, καθώς και με τη στήριξη της Πρεσβείας της Γαλλίας και του Γαλλικού Ινστιτούτου.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΡΑ.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΡΑ

Απαντήσεις του κ. Δήμα σε ερωτήσεις των Οικολόγων Πράσινων στο ευρωκοινοβούλιο

Εξαιρετικά ανησυχητική εικόνα για την πολιτική της χώρας μας για το νερό και την τήρηση των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων της Ελλάδας, δίνουν οι απαντήσεις του απερχόμενου Επιτρόπου Περιβάλλοντος κ. Δήμα στις σχετικές ερωτήσεις του Μιχ. Τρεμόπουλου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων είχε καταθέσει ερωτήσεις για την «οικολογική κατάσταση των υδάτων των λιμνών της Β. Ελλάδας»([1]) και τη «ρύπανση υδάτων στο Δήμο Μεσσαπίας στην Εύβοια από τοξικά απόβλητα»([2]). Μαζί με την ερώτηση για τον Αχελώο([3]), οι ερωτήσεις αυτές αποτελούσαν ένα πρώτο πακέτο παρεμβάσεων για περιστατικά επικίνδυνης διαχείρισης των υδάτων στην Ελλάδα.

Και στις τρεις απαντήσεις του ο κ. Δήμας αναφέρεται στην οδηγία για τα νερά 2000/60/ΕΚ και πιο συγκεκριμένα:

- Στην ανάγκη κατάρτισης σχεδίων διαχείρισης λεκανών απορροής, τα οποία τα κράτη μέλη καλούνται να εκπονήσουν έως τις 22-12-09 (άρθρο 13) και να τα διαβιβάσουν στην Επιτροπή έως τις 22-03-10 και τα οποία επιβάλλεται να περιλαμβάνουν χάρτη των δικτύων παρακολούθησης, τα αποτελέσματα των προγραμμάτων παρακολούθησης καθώς και πληροφορίες σχετικά με την οικολογική κατάσταση λιμνών, ποταμών, κ.ο.κ.

- Στην υποχρέωση των κρατών μελών να διαμορφώσουν δίκτυα παρακολούθησης και να ενημερώσουν σχετικά την Επιτροπή μέχρι τις 22-03-07 (άρθρο 8). Το 2007 η Επιτροπή κίνησε τη διαδικασία αριθ. 2007/2490 κατά της Ελλάδας, επειδή παρέλειψε να την ενημερώσει σχετικά με τα δίκτυα παρακολούθησης αλλά πρόσφατα έλαβε τα σχετικά στοιχεία τα οποία και εξετάζει για να διαπιστώσει κατά πόσον επιτυγχάνεται συμμόρφωση. Τα κράτη μέλη αναμένεται να ανακοινώσουν τα αποτελέσματα της παρακολούθησης μέσω των σχεδίων διαχείρισης των λεκανών απορροής.

- Στο άρθρο 5 της οδηγίας, για το οποίο η ΕΕ εξέδωσε μια πρώτη έκθεση εφαρμογής το Μάρτιο του 2007[4]. Μέχρι τότε δεν είχε λάβει από την Ελλάδα ουδεμία ουσιαστική έκθεση και ως εκ τούτου η Επιτροπή κίνησε τη διαδικασία επί παραβάσει (υπόθεση αριθ. 2005/2317), η οποία εν συνεχεία τέθηκε στο αρχείο το 2008, μετά την παραλαβή της έκθεσης.

Η χώρα μας, λόγω εγκληματικών καθυστερήσεων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν διαθέτει ακόμη το σημαντικότερο διαχειριστικό εργαλείο της οδηγίας πλαίσιο για το νερό: την παρακολούθηση([5]). Χωρίς αυτό δεν υπάρχει αξιόπιστη εικόνα της υφιστάμενης κατάστασης, δεν υπάρχουν περιβαλλοντικοί στόχοι αποκατάστασης και συνεπώς τα όποια Σχέδια Διαχείρισης καθίστανται κενά περιεχομένου. Παράλληλα με την παραγωγή αποτελεσμάτων από την παρακολούθηση, θα έπρεπε να έχει προωθηθεί και η δημόσια διαβούλευση, όρος κρίσιμος από την οδηγία 2000/60/ΕΚ για την οριστικοποίηση των Σχεδίων Διαχείρισης των λεκανών απορροής. Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το Ν. 3199/03 θα μπορούσαν να έχουν συγκροτηθεί τα Περιφερειακά Συμβούλια Υδάτων ώστε να συζητήσουν τα οικονομικά μέτρα και τα Σχέδια Διαχείρισης και το Εθνικό Συμβούλιο Υδάτων θα έπρεπε να λειτουργεί, τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Οι ΟΠ κρίνουν ότι είναι αντιδημοκρατική, αντιπαραγωγική και ότι ταυτόχρονα παραβιάζει τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας η παραγωγή Σχεδίων Διαχείρισης χωρίς να προϋπάρξει διαβούλευση μεταξύ κοινωνίας και διαχειριστικών αρχών. Επιπλέον, λόγω των μέτρων και των έργων που πρέπει να προτείνονται σε αυτά, θα πρόκειται για ακόμη μια κατασπατάληση πόρων, εφόσον δεν στηρίζονται σε πραγματικά και ενημερωμένα στοιχεία. Είναι άμεση ανάγκη να δηλώσει η νέα κυβέρνηση ποια μέτρα θα πάρει για τη παρακολούθηση της κατάστασης και τη δημόσια διαβούλευση, όπως και τι ακριβώς σκοπεύει να πράξει ως προς το απαράδεκτο σχέδιο εκτροπής του Αχελώου.

Για τα δείγματα νερού που αναφέρονται στην ερώτηση για τα νερά του Δήμου Μεσσαπίας ο κ. Δήμας δηλώνει άγνοια, πού προφανώς οφείλεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει κοινοποιήσει τα στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η τελευταία δεν έχει δείξει εντονότερο ενδιαφέρον, όπως επίσης και για το Φράγμα Ψαχνών, το οποίο δεν θεωρεί μεγάλο έργο και γι’ αυτό η Ελλάδα θεωρείται ότι δεν είναι υποχρεωμένη να διαβιβάσει πληροφορίες σχετικά με ζητήματα σχεδιασμού και ανάπτυξης στην Επιτροπή. Ωστόσο, ενδιαφέρον παρουσιάζει η απάντηση στο ερώτημα σχετικά με τη διαδικασία παράβασης (C-286/08) κατά της Ελλάδας: συγκεκριμένα αναφέρεται ότι στις 10-09-09, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) αποφάνθηκε ότι η Ελλάδα παρέβη τις υποχρεώσεις της που προβλέπονται από την οδηγία 91/689/ΕΟΚ για τα επικίνδυνα απόβλητα σε συνδυασμό με την οδηγία 2006/12/ΕΚ για τα στερεά απόβλητα και την οδηγία 1999/31/ΕΟΚ([6]).

Αρχίζοντας λοιπόν από την περιοχή του Μεσσάπιου στην Εύβοια, οι ΟΠ θεωρούμε ότι θα πρέπει:

- Να εξασφαλιστεί άμεσα η προστασία της ανθρώπινης υγείας με παροχή ασφαλούς πόσιμου νερού στους κατοίκους.

- Να γίνει παρακολούθηση της ποιότητας (οικολογικής και χημικής) των επιφανειακών, υπόγειων και παράκτιων νερών και διάθεση των στοιχείων σε όλους τους πολίτες.

- Να δημιουργηθούν διαδικασίες διαβούλευσης με τις τοπικές κοινωνίες και μέσω αυτών να εκπονηθούν σχέδια διαχείρισης που θα λαμβάνουν υπόψη τη σημερινή κατάσταση της ποιότητας των νερών.

- Να ενταθούν οι έλεγχοι από την ΕΥΕΠ και την Τοπική Αυτοδιοίκηση ώστε να σταματήσει κάθε παράνομη διάθεσηεπικίνδυνων και άλλων αποβλήτων στην περιοχή. Οι βιομηχανικές/εξορυκτικές δραστηριότητες που αποδεδειγμένα έχουν συμβάλλει στη ρύπανση και υποβάθμιση της περιοχής θα πρέπει να επανελέγχονται, έτσι ώστε σε περίπτωση μη συμμόρφωσής τους με τη νομοθεσία να επιβάλλεται προσωρινή ή και οριστική διακοπή της λειτουργίας τους.

- Να ταυτοποιηθούν οι υπεύθυνοι της ρύπανσης (π.χ ΛΑΡΚΟ) και να επωμιστούν το κόστος της εξυγίανσης των νερών και της επεξεργασίας του νερού προς ανθρώπινη κατανάλωση.

«Με τις πρόσφατες απαντήσεις του κ. Δήμα όχι μόνο επιβεβαιώνεται αλλά και ενισχύεται η καταγγελία μας ότι στα θέματα διαχείρισης των νερών η Ελλάδα παρουσιάζει την εικόνα τριτοκοσμικής χώρας, με ευθύνη των τελευταίων κυβερνήσεων και των δύο μεγάλων κομμάτων»,δήλωσε ο Μ. Τρεμόπουλος. «Στην όλη εικόνα προστίθεται και η παραβίαση των υποχρεώσεων που αφορούν τα στερεά αλλά και τα επικίνδυνα απόβλητα. Είναι έκτακτη αναγκαιότητα πλέον να αντιμετωπιστούν με σοβαρότητα τα ζητήματα της προστασίας των νερών, της διασφάλισης επαρκούς ποσότητας υδατικών πόρων τόσο για τα φυσικά οικοσυστήματα όσο και την κοινωνία και της βελτίωσης της ποιότητας των υπόγειων και επιφανειακών νερών».

Για περισσότερες πληροφορίες: Γιώργος Μπλιώνης 6944 869772

[1] http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2009-4481+0+DOC+XML+V0//EL&language=EL

[2] http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2009-4467+0+DOC+XML+V0//EL&language=EL

[3] http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2009-4490+0+DOC+XML+V0//EL&language=EL

[4] Ανακοίνωση (COM(2007) 128 τελικό) “Προς την αειφόρο διαχείριση του νερού στην Ευρωπαϊκή Ένωση” και Έγγραφο εργασίας της Επιτροπής (SEC(2007) 362 τελικό): “Πρώτη έκθεση σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας πλαίσιο για το νερό 2000/60/EC”.

[5] http://ec.europa.eu/environment/water/water-framework/implrep2007/pdf/sec_2009_415_en.pdf

[6] http://curia.europa.eu/jurisp/cgi-bin/form.pl?lang=en&Submit=Rechercher&alldocs=alldocs&docj=docj&docop=docop&docor=docor&docjo=docjo&numaff=C-286/08&datefs=&datefe=&nomusuel=&domaine=&mots=&resmax=100

H20 for Life !

H20 for Life connects schools in the United States with schools in developing countries to complete WASH (WAter, Sanitation, andHygiene) in Schools projects.

A nonprofit, all-volunteer organization run by teachers, parents, and students, H20 for Life aims to help students build an allegiance to and an understanding of their partner school through curriculum and experiential learning while raising funds for WASH in Schools projects. 100 percent of contributions raised by schools goes directly to partner school projects. All overhead expenses are funded through in-kind donations and grants.

History
H2O for Life began in 2007 as an individual school project at Highview Middle School in New Brighton, Minnesota. The initial project goal was to raise $10,000 for a water project in the Kwa Kasolo area in Kenya, Africa, to provide water and sanitation to more than 2,000 residents. The 900 Highview Middle School students embraced the project and raised $13,000, far exceeding initial expectations and successfully funding the WASH project for the Kwa Kasolo community members.

Because of their great success, the eighth grade student committee leaders wanted to continue working with their partner community into their freshman year of high school. With the help of teacher volunteers, they adopted and funded the partner community’s Kathungu School project during their freshman year in high school. The commitment and enthusiasm of these young students inspired H20 for Life’s connection program.

Παγκόσμια προβλήματα νερού !!!

Παγκόσμια προβλήματα νερού

Το νερό αποτελεί «πηγή ζωής για τον πλανήτη και τους κατοίκους του», το νερό είναι «το υλικό της ζωής». Χωρίς αυτό δεν υπάρχει πλανήτης, δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει άνθρωπος. Εντούτοις, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση στη «ζωή» και παλεύουν για να επιβιώσουν (χωρίς να τα καταφέρνουν πάντα).Το νερό είναι ταυτόχρονα «αγαθό σε ανεπάρκεια», έχει «πρόβλημα».

Το πρόβλημα βέβαια το έχουμε εμείς, που το δημιουργούμε με τις επιλογές μας, τις παρεμβάσεις μας, τον τρόπο που έχουμε μάθει να «δρούμε» μέσα στη φύση. Τα προβλήματα πολλά, διαφορετικά αλλά και πάρα πολύ όμοια. Η αποψίλωση, για παράδειγμα, των τροπικών δασών στην Αφρική για να μετατραπούν σε εκτάσεις εντατικής γεωργίας, και η καταστροφή των (ελάχιστων πλέον) δασικών εκτάσεων της Αττικής για να μετονομαστούν σε οικοδομήσιμα οικόπεδα, έχουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα: την ερημοποίηση, τον ελλιπή εμπλουτισμό των υπόγειων υδάτων, την αλλαγή του μικροκλίματος της περιοχής με την εμφάνιση λιγότερων, αλλά καταρρακτωδών βροχών, τη δημιουργία των συνθηκών εκείνων που ευνοούν τις πλημμύρες.

Το νερό είναι πεπερασμένος φυσικός πόρος και άνισα κατανεμημένος στη φύση. Τον περασμένο αιώνα, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων, κυρίως στο δυτικό κόσμο, βασίστηκε στη βιομηχανική ανάπτυξη, που οδήγησε στην αύξηση της ζήτησης καθαρού, πόσιμου νερού, ενώ ταυτόχρονα «δημιούργησε» περισσότερες εστίες ρύπανσης των πηγών. Παράλληλα, η συγκέντρωση πολλών ανθρώπων σε συγκεκριμένες περιοχές, άσχετα με τη φυσική ικανότητα τους να σηκώσουν το «βάρος», οδήγησε στην εξάντληση των δικών τους φυσικών πόρων και στην ανάγκη μεταφοράς καθαρού νερού από άλλες, μακρινές περιοχές, με έναν τρόπο στην επέκταση του προβλήματος. Όλη αυτή η δραστηριότητα, οι αλλαγές στις χρήσεις γης, τα νέα πρότυπα και οι νέες συνήθειες, είχαν μια σειρά από επιπτώσεις σε αυτόν τον πεπερασμένο πόρο, καθιστώντας τον ακόμα πιο σπάνιο, ένα ακόμα «είδος υπό εξαφάνιση».

Ανταγωνιστικές χρήσεις και σπατάλη

Αυξήθηκε ο πληθυσμός, αυξήθηκαν οι ανάγκες, αυξήθηκαν οι χρήσεις, και φυσικά η ζήτηση. Στους τρεις παραδοσιακούς τομείς κατανάλωσης νερού, τη γεωργία, τα νοικοκυριά και τη βιομηχανία/βιοτεχνία, προστέθηκαν οι τουριστικές δραστηριότητες (δραστηριότητες αναψυχής, αθλητικές, κ.ά.). Οι διαφορετικοί χρήστες ανταγωνίζονται ποιος θα λάβει τις μεγαλύτερες ποσότητες νερού για να καλύψει τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες του, αδιαφορώντας για το κατά πόσο εφικτό είναι αυτό. Ιδιαίτερα η γεωργία, που σήμερα αντιπροσωπεύει το 75% της κατανάλωσης παγκοσμίως από τη μια, και οι ανάγκες ύδρευσης των πόλεων και των τουριστικών/αθλητικών εγκαταστάσεων από την άλλη, βρίσκονται σε έντονη διαμάχη. Το νερό έφτασε να θεωρείται ένα ακόμα καταναλωτικό αγαθό, και οι χρήστες του θεωρούνται καταναλωτές: αγοράζουν κάτι, κι ας τους ανήκει.

Παράλληλα, παρατηρείται μια κατασπατάληση του λίγου αυτού νερού. Ενδεικτικά είναι τα νούμερα: οι απώλειες λόγω διαρροών, παράνομων συνδέσεων και σπατάλης αντιπροσωπεύει το 50% της κατανάλωσης καθαρού νερού, ενώ το 60% του [Ε1] νερού που καταναλώνει η γεωργία χάνεται λόγω της εξάτμισης πριν φτάσει στο έδαφος.

Ταυτόχρονα, σε τοπικό επίπεδο, η εποχικότητα της ζήτησης, κυρίως κατά τους θερινούς μήνες, οπότε και πολλαπλασιάζεται ο «πληθυσμός» και αυξάνεται η κατανάλωση νερού, απαιτεί τη δημιουργία υποδομών που θα καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες για δυο ή τρεις μήνες του έτους, δημιουργώντας έντονες πιέσεις στο φυσικό περιβάλλον και τους υδατικούς πόρους της περιοχής συνολικά.

Νερό κι αλάτι

Η ικανοποίηση της αλόγιστα αυξανόμενης ζήτησης ενός πεπερασμένου αγαθού, προϋποθέτει υπερεκμετάλλευση των αποθεμάτων, επιφανειακών και υπόγειων. Στις παράκτιες περιοχές αυτό συνεπάγεται την εισβολή του αλμυρού νερού στον υδροφόρο ορίζονται και την υποβάθμιση του. Το διαθέσιμο από τη φύση νερό δεν είναι πλέον καταναλώσιμο, και καταφεύγουμε ακόμα και στην αφαλάτωση νερού που προέρχεται από υπόγειους υδροφορείς.

Μεγάλα κατασκευαστικά έργα

Για τον ίδιο λόγο, κατασκευάστηκαν και πάνω από 50.000 μεγάλης κλίμακας φράγματα παγκοσμίως, διακόπτοντας την ομαλή ροή ενός μεγάλου αριθμού σημαντικών ποταμών και μεταβάλλοντας τη φυσική ροή τους, επιφέροντας μη αντιστρέψιμες επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα και τις γεωδυναμικές ποτάμιες διαδικασίες. Σήμερα πλέον, τα φράγματα θεωρούνται από σημαντικό τμήμα της επιστημονικής κοινότητας ως καταστροφικά.

Ρύπανση

Το νερό καταναλώνεται με διάφορους τρόπους, κι ύστερα μεγάλο ποσοστό του χρησιμοποιημένου νερού επιστρέφει στη φύση, σημαντικά επιβαρημένο με βιομηχανικά ή γεωργικά απόβλητα (λιπάσματα, φυτοφάρμακα κ.λπ.), αστικά λύματα, απορρίμματα κάθε υλικού, στραγγίσματα από τις παράνομες (ή και νόμιμες) χωματερές. Το 90% των αποχετευτικών και το 70% των [Ε2] βιομηχανικών λυμάτων καταλήγουν στο περιβάλλον χωρίς επεξεργασία.

Παγκόσμια Κλιματική Αλλαγή

Μια από τις κύριες συνέπειες της αλλαγής του κλίματος στον πλανήτη είναι η σημαντική μείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, γεγονότα που θα προκαλέσουν τη μείωση των διαθέσιμων υδατικών πόρων. Η αύξηση εξάτμισης και συμπύκνωσης του νερού θα φτάσει το 7-15%, ενώ αναμένεται μείωση των βροχοπτώσεων στην περιοχή της Μεσογείου έως και 15%.

Από τον πλανήτη στη Μεσόγειο και στην Ελλάδα

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό σε όλο τον πλανήτη. Οι συνέπειες και στη γειτονιά μας θα είναι μεγάλες: η μεσογειακή λεκάνη εμφανίζεται ως η πλέον ευάλωτη στην υπερθέρμανση του πλανήτη και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το 38% του πληθυσμού της θα ζει σε ζώνες όπου θα παρατηρούνται ελλείψεις σε νερό. Η Ισπανία αντιμετωπίζει τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων δεκαετιών. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η Αθήνα βρέθηκε αντιμέτωπη με το φάσμα της δίψας, εξαιτίας ανάλογης ξηρασίας και κακής διαχείρισης των υδατικών πόρων. Στη Μεσόγειο έχει χαθεί το 50% (σε ορισμένες περιοχές και το 90%) των υγροτόπων της. Τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη του 2004, πέθαναν 30.000 πουλιά και πολλές χιλιάδες ψάρια στη λίμνη Κορώνεια, εξαιτίας της ρύπανσης και της ασυνήθιστα χαμηλής στάθμης του νερού. Χρόνιο είναι το πρόβλημα της λειψυδρίας στις Κυκλάδες και σε ορισμένα νησιά της Δωδεκανήσου κατά τους θερινούς μήνες και συνεχώς επιδεινώνεται: 20 τουλάχιστον νησιά αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα.

Η κρίση στα μοντέλα διαχείρισης των υδατικών πόρων

Πλέον σήμερα είναι κοινά αποδεκτό ότι το μοντέλο διαχείρισης των υδατικών πόρων που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα δεν είναι αποτελεσματικό, αλλά μάλλον προβλήματα δημιουργεί. Το ζητούμενο πλέον δεν είναι να καλυφθεί η ζήτηση και να αυξηθεί η παροχή, αλλά να γίνει διαχείριση και μείωση της ζήτησης. Οι νέες προσεγγίσεις κάνουν λόγο για ορθολογική διαχείριση ενός πεπερασμένου κοινωνικού αγαθού, συμμετοχική διαβούλευση, μείωση της κατανάλωσης, προστασία από τη ρύπανση και επαναχρησιμοποίηση. Δυστυχώς, η πράξη απέχει από τη θεωρία. Φτάνει να δούμε σε ποιο βαθμό και πώς θα εφαρμοστεί.

* Bouguerra M.L., L’eau sous la menace des pollutions et des marches, In: Une economie au service de l’homme, pp 249-279

Imagine what you could do

Water Pollution.

2:09Water Pollution

From The American school of Bangkok