Tα παράδοξα του Νερού

Η Mαγεία & τα παράδοξα του Νερού

Παρόλο που θεωρείται το πιο κοινό υγρό του πλανήτη μας, και συνηθίζουμε να πιστεύουμε ότι ξέρουμε τα πάντα για αυτό το τόσο άφθονο και απαραίτητο για την ζωή στοιχείο, η αλήθεια είναι ότι μέσα του κρύβει πολλά και θαυμαστά μυστήρια. 
Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα το νερό υπήρξε για την ανθρωπότητα πηγή ζωής, πλούτου αλλά και λατρείας, κάνοντας τον άνθρωπο γρήγορα να συνειδητοποιήσει την δύναμη του, κατατάσσοντάς το έτσι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της φύσης, αλλά ταυτόχρονα προκαλώντας τον σε ένα συνεχή αγώνα για την κατάκτηση αυτού.

Η δύναμή του έγινε αφορμή να πεθάνουν εκατομμύρια άνθρωποι για αυτό, αλλά ταυτόχρονα και μέσω ζωής και αναγέννησης και αν αναλογιστούμε ότι το σώμα μας αποτελείται από νερό είναι φυσικό και απόλυτα σύμφωνο με τους νόμους της αρμονικής συνήχησης να υπάρχει μία αλληλεπίδραση αυτού και της ίδιας της φύσης τόσο στο υλικό όσο και στο εκφραστικό, στο νοητικό και στο ψυχικό επίπεδο.

Δεν είναι τυχαία η θεοποίησή του από όλους τους αρχαίους πολιτισμούς. Από τους Ινδιάνους και Ίνκας της Αμερικής, αρχαίους Έλληνες και Αιγυπτίους, μέχρι τους Σαμάνους και Βαβυλώνιους της Ασίας, υπήρξε κύριο στοιχείο λατρείας μιλώντας για τις Ναϊάδες και Νεράιδες των πηγών, τις Νηριήδες των ωκεανών και για κάποιους άλλους "Ντέβα" του νερού.
Για τον Θαλή, η πρώτη απόλυτη αρχή των πάντων ήταν το Ύδωρ, από το οποίο είναι δημιουργημένα τα πάντα, σε διάφορους σχηματισμούς και μεταλλάξεις του, ήταν μία ζωτική αρχή του κόσμου, δηλαδή αυτό που έδινε ζωή διεισδύοντας παντού, ακόμη και στο ποιο μικρότερο μόριο μιας πέτρας.
Η γνώση της αλληλεπίδρασης αυτής από εσωτερικούς κύκλους των σημερινών υπάρχουσων θρησκειών είναι συνυφασμένη με αρκετά μυστήρια που εκτελούνται μέσα σε αυτές (όπως βάπτιση, αγιασμός των υδάτων, Τελετές σε ποτάμια, καθαρμούς σωμάτων καθώς και το πόσιμο ή το ράντισμα των πιστών από αυτό, σε βαθμό που αποδεικνύουν την μαγική του δύναμη να επιδρά πάνω στον άνθρωπο.
Αλλά και στις εσωτερικές διδασκαλίες, η ζωή συμβολίζεται με το Ύδωρ, που είναι το κυρίως υπεύθυνο στοιχείο για την ζωή. Στην Ινδική παράδοση, είναι η ενέργεια της ζωής που διαποτίζει τα πάντα, ορατά και αόρατα, σε όλα τα επίπεδα (γιατί και τα πνεύματα και οι θεοί 'ζουν' με αυτή την έννοια) την ονομάζουν πράνα ή Χιβάμ-Πράναμ και στην Κίνα Κι, που σύμβολο της ήταν το νερό.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να προσθέσουμε ότι φαινόμενα παρόμοια παρουσιάζονται στα φορτισμένα νερά των Ιαματικών πηγών τις οποίες σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται σε όλο τον κόσμο κάνοντας χρήση των θεραπευτικών νερών αλλά και λουτρών τους.
Από επιστημονικής απόψεως το νερό που πάντα παρουσιάζεται σαν πρότυπο του τέλειου υγρού, μέχρι του σημείου να χρησιμοποιηθεί για να καθιερωθούν οι περισσότερες φυσικές σταθερές, είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα σταθερό και τέλειο υγρό. Κατόπιν διαφόρων ερευνών που έγιναν βρέθηκε ότι αντιτίθεται σε όλους τους γνωστούς φυσικούς νόμους, παρουσιάζοντας αστάθεια ακόμα και στις παραμικρές εξωτερικές επιδράσεις, μαγνητικές, ενεργειακές ,ακόμα στις ψυχικές και νοητικές.
Το νερό χάρη στις πολυδομικές αλλαγές, είναι ικανό να συσσωρεύει μέσα την παραμικρή ενεργειακή αλλαγή που παράγεται από το περιβάλλον του, για να την χρησιμοποίησει με την σειρά του επίσης, για άλλη μία από τις αλλαγές του. Σε αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να παραθέσουμε μερικά αινιγματικά παραδείγματα για να δείξουμε την περιπλοκότητα που παρουσιάζει η μελέτη του νερού, παρόλη την απλότητα του που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να δείχνει η χημική ανάλυση του.
Όπως όλοι γνωρίζουμε η θερμοκρασία βρασμού του νερού δείχνει στα θερμόμετρα μας το βαθμό 100 C.Αλλά αν πάρουμε αποσταγμένο νερό και με διαρκή βρασμό σε χαμηλή πίεση αφαιρέσουμε όλον τον υπάρχοντα αέρα και ύστερα προσπαθήσουμε να το ξαναβράσουμε θα δούμε ότι μπορεί να φτάσουμε στους 180 C χωρίς να τα καταφέρουμε.
Επίσης όλα τα χημικά εγχειρίδια μας λένε ότι ο πάγος είναι ελαφρύτερος από το υγρό νερό, όμως στην πραγματικότητα υπάρχουν έξι αλλοτροπικές μορφές του πάγου, από τις οποίες μία μόνο είναι αυτή για την οποία ισχύουν τα όσα αναφέραμε παραπάνω ενώ οι άλλες πέντε είναι βαρύτερες από το υγρό νερό.
Ξέρουμε επίσης ότι στους 0 C το νερό γίνεται πάγος, αλλά αυτό που δεν λέγεται συνήθως είναι ότι σύμφωνα με τους νόμους της μοριακής φυσικής, το νερό θα έπρεπε να στερεοποιηθεί σε λιγότερο από τους 80 C κάτω από το μηδέν. Για να παρακαμφθεί αυτή η δυσκολία οι επιστήμονες έπρεπε να φτάσουν στο συμπέρασμα ότι, στο νερό τα μόρια δεν είναι ελεύθερα αλλά συνδεδεμένα μεταξύ τους, σχηματίζοντας αυτό που ονομάστηκε "πολύ ύδωρ", δηλ. πολυμορισμένο νερό, στο οποίο η δύναμη ένωσης μεταξύ των διαφόρων μορίων, παρόλο που είναι 20 φορές μικρότερη από αυτή που ενώνει τα άτομα τους, εντούτοις είναι αρκετή για να γίνουν 'κολλώδη' τα μόρια αυτά.
Άλλο παράδοξο είναι ότι, ενώ το νερό είναι κακός ηλεκτρολύτης, όμως διαλύει και ιοντοποιεί πολύ μεγάλο ποσό ουσιών και μεγάλος αριθμός από αυτές που δεν διαλύονται, περνούν σε κολλώδη κατάσταση έτσι ώστε το νερό του οποίου η θρεπτική αξία είναι μηδαμινή, να μετατρέπεται από το γεγονός αυτό σε κύριο συστατικό των εμβρύων όντων και τελικά ίσως στην ποιο απαραίτητη τροφή, εφόσον πεθαίνει κανείς δέκα φορές ποιο γρήγορα από δίψα, παρά από πείνα.
Ο καθ. Πικάρντι, ήδη το 1962 έλεγε: "Ίσως να είναι το νερό και το υδάτινο σύστημα αυτά που επιτρέπουν στους ζωντανούς οργανισμούς να αντιδρούν εμπρός στις εξωτερικές δυνάμεις, γιατί η ύπαρξη μιας τόσο λεπτής και ευαίσθητης δομής επιτρέπει να υποθέσουμε ότι, με τα κατάλληλα μέσα θα μπορούσε να αλλαχτεί η ίδια του η δομή με απείρους τρόπους, και έτσι μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το νερό είναι ευαίσθητο σε ακραία λεπτές επιδράσεις και ικανό να προσαρμοστεί στις πιο ποικίλες καταστάσεις, όπως κανένα άλλο υγρό δεν μπορεί να κάνει."
Τα πειράματα του Masaru Emoto ο οποίος είχε την ιδέα να φωτογραφίσει το νερό σε διάφορες φάσεις της ύπαρξής του και μέσα σε διαφορετικές συνθήκες εξωτερικού περιβάλλοντος, προσθηκών και μολύνσεων από ξένες ουσίες, αλλά και από ποικίλες σε συναισθήματα σκέψεις, ακολουθώντας πάντα επιστημονική μεθοδολογία, έρχεται να επιβεβαιώσει με την σειρά του ότι το νερό δεν είναι απλά και μόνο ένα υγρό, αλλά κάτι το ζωντανό με μνήμη, που αντιδρά ανάλογα με καθετί το επηρεάζει διαφοροποιώντας την ενεργειακή και κρυσταλλική του δομή, ανταποκρινόμενο στις σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Το γεγονός ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από 80% νερό μπορεί να μας δώσει μόνο μια μικρή γεύση για την σημασία εξωτερικών ερεθισμάτων -όπως ο λόγος, η γραφή, η εικόνα, ο ήχος κλπ.- στην υγεία και αρμονία του ανθρώπινου σώματος.
Είναι ολοφάνερο λοιπόν από τα όσα αναφέραμε παραπάνω ότι όσο αφορά το Ύδωρ δεν πρόκειται για ένα κοινό υγρό για το οποίο απλώς και μόνο προσπαθήσαμε να αποδείξουμε την αξία και δύναμη του εδώ, μια και ο καθένας από εμάς λίγο πολύ πιστεύω έχει διαπιστώσει κάτι από αυτά, αλλά να δείξουμε αυτό που σήμερα θεωρείται ανεξήγητο και παράλογο προς εμάς ως δημιουργήματα του Δυτικού πολιτισμού, ότι έχει την δική του μαγεία ανοίγοντας παράλληλα και καινούργιους δρόμους για να προσεγγίζουμε τον όλο κόσμο μας.

Η αντλία του Αρχιμήδη

Από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα το νερό υπήρξε για την ανθρωπότητα πηγή ζωής, πλούτου αλλά και λατρείας, κάνοντας τον άνθρωπο γρήγορα να συνειδητοποιήσει την δύναμη του, κατατάσσοντάς το έτσι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της φύσης, αλλά ταυτόχρονα προκαλώντας τον σε ένα συνεχή αγώνα για την κατάκτηση αυτού. Αρκετά γνωστές στο πέρασμα των αιώνων παρέμειναν οι αντλίες νερού του Αρχιμήδη που δουλεύουν με ένα περιστρεφόμενο κοχλία σε ένα σωλήνα ώστε να αντλούν νερό σε αρκετά υψηλότερο επίπεδο. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα σε αρκετές εφαρμογές από άντληση νερού σε αιγυπτιακά χωράφια μέχρι αντλίες αίματος σε ιατρικά μηχανήματα. Οι αντλίες αυτού του τύπου έχουν το σοβαρό πλεονέκτημα ότι δεν ανεβάζουν την πίεση του αντλούμενου υγρού σε όποιο ύψος και αν το αντλήσουν συνδυασμένο μάλιστα με τέτοια σχεδιαστική απλότητα που μεγιστοποιεί την αξιοπιστία.
Ιδιαίτερα γνωστό παραμένει το «Εύρηκα» του Αρχιμήδη. Παίρνοντας το μπάνιο του συνειδητοποίησε ότι κάθε σώμα λόγω διαφορετικού ειδικού βάρους έχει και διαφορετικό όγκο, κατά συνέπεια και διαφορετικό εκτόπισμα βυθιζόμενο στο νερό, και ενθουσιασμένος βγήκε γυμνός στους δρόμους φωνάζοντας «εύρηκα» για την λύση που έψαχνε.
Ενδεικτικό της πρωτοπορίας της αντλίας του Αρχιμήδη παραμένει ότι ακόμα δεν έχει διαδοθεί η χρήση της όσο θα έπρεπε. Στην διπλανή φωτογραφία βλέπουμε μια τυπική αντλία που χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα για άρδευση αγροτικών εκτάσεων στην βόρεια κυρίως Αφρική αλλά και σε Ασιατικές περιοχές. αντλία νερού που λειτουργεί με την βοήθεια ζώου.

Η αντλία του Κτησίβιου

Οι αντλίες αυτές σχεδιασμένες και πρωτοκατασκευασμένες απ' τον Κτησίβιο χρησιμοποιήθηκαν τόσο στην ύδραλιν όσο και σε άλλες του κατασκευές. Φυσικά μεταγενέστερους κατασκευαστές τις χρησιμοποίησαν σαν πολύτιμο εργαλείο. Μπορούν να αντλήσουν τόσο νερό όσο και αέρα ανάλογα με τον βαθμό στεγανότητας που επιτεύχθηκε στην κατασκευή. Σε πολλές εφαρμογές χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα λόγω απλότητας της κατασκευής αλλά και αξιοπιστίας. Οι εμβολοφόροι κινητήρες εσωτερικής καύσης που έχουμε και στα αυτοκίνητα μας βασίζονται στο ίδιο βασικό σχέδιο της αντλίας του Κτησίβιου, το οποίο βέβαια έχει μετεξελιχθεί κατάλληλα. Ο φόν Γκέρικε στην Γερμανία το 1650 μας ξαναχάρισε την εφεύρεση της αεραντλίας. Σημαντική εφεύρεση του Κτησίβιου είναι πυροσβεστικό μηχάνημα με διπλή αντλία. Πράγμα ιδιαίτερα χρήσιμο για τις πολυκατοικίες της εποχής στις πυκνοκατοικημένες συνοικίες της Αλεξάνδρειας. Παρόμοιες πυροσβεστικές αντλίες βρισκόταν σε χρήση στην αρχή του 20ου αιώνα σε αρκετές μεγάλες πόλεις του Δυτικού κόσμου από τις τοπικές πυροσβεστικές υπηρεσίες. Σχεδόν όμοια διπλή αντλία με του Κτησίβιου αλλά που αντλούσε εύφλεκτο υγρό αποτέλεσε τμήμα μεγάλου πολεμικού φλογοβόλου της αρχαίας εποχής.
Για να δούμε πόσο μπροστά βρέθηκε και πάλι ο Κτησίβιος απ' την εποχή του παραθέτουμε δίπλα την δημοφιλέστερη μηχανή άντλησης νερού παγκοσμίως. Ένας μοχλός με ένα αντίβαρο σαν γερανός και με την ανθρώπινη παρέμβαση βοηθάει στο πότισμα με πολύ κόπο. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καν άλλη επιλογή και είναι ευχαριστημένοι με την ύπαρξη του νερού που εμείς θεωρούμε τόσο δεδομένη...

Τα οικιακά υδραυλικά

Πολλά σπίτια στην Κνωσό είχαν ενταχθεί σε ενιαίο σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης που υποστήριζε σχεδόν όλη την πόλη. Αυτό βασιζόταν σε κάποιες δεξαμενές στις οποίες αποθηκευόταν το νερό που μεταφερόταν από αρκετά μακριά. Στα παλάτια της Κνωσού στην Κρήτη συναντάμε για πρώτη φορά την χρήση σιφονιού στις αποχετεύσεις. Έτσι κατάφερναν ταυτόχρονα την αποτελεσματικότερη απομάκρυνση των λυμάτων όσο και την αποφυγή δυσάρεστων αναθυμιάσεων και οσμών. Σχεδόν το ίδιο συναντάμε και στους οικισμούς της Θήρας. Πρωτοποριακή υδραυλική εφαρμογή που συναντάμε στην Κνωσό είναι και η ενδοδαπέδια θέρμανση. Κάτω από το δάπεδο ορισμένων δωματίων του παλατιού υπήρχαν σωληνώσεις που μετέφεραν ζεστό νερό θερμαίνοντας έτσι τον χώρο.

Ρωμαϊκά έργα

Μιας και αναφερόμαστε σε χρήσεις του νερού θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέραμε τα επιτεύγματα των Ρωμαίων. Στις μεγάλες πόλεις τους εκτός απ' το ότι είχαν πολύ καλό δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης, είχαν επίσης δίκτυο ζεστού νερού! Τα υδραγωγεία των Ρωμαίων που μετέφεραν νερό στις πόλεις τους έμειναν διάσημα μέχρι σήμερα. Ενδιαφέρουσα είναι η τεχνική που χρησιμοποιούσαν όπου χρειαζόταν να τρυπήσουν κάποιο βράχο για να περάσει το νερό. Θέρμαιναν τον βράχο με φωτιά και στην συνέχεια τον κρύωναν απότομα με νερό. Η απότομη συστολή του βράχου λόγω του νερού μετά την διαστολή του απ' την φωτιά, προκαλούσε συνήθως ράγισμα και αποκόλληση ενός τμήματός του. Μετά συνέχιζαν το ίδιο πιο μέσα μέχρι να πετύχουν πλήρη διάτρηση!
Οι ικανότητές τους στην άντληση ήταν εντυπωσιακές μιας και λέγεται ότι η αρένα του Κολοσσαίου μπορούσε πολύ γρήγορα να γίνει πλωτή σε πλοιάρια για εικονικές ναυμαχίες και αυτό στα διαλείμματα ανάμεσα στις άλλες διασκεδάσεις. Βλέποντας όμως σήμερα ότι οι ανασκαφές έδειξαν κάτω απ' την αρένα του Κολοσσαίου ολόκληρο δίκτυο διαμερισμάτων και αποθηκών αυτό θα ήταν μάλλον απίθανο. Ο Ρωμαίος ιστορικός Δίων Κάσσιος αναφέρεται ότι αυτό συνέβαινε τον 2ο αιώνα μ.Χ. αλλά η πιθανότερη αρένα που φιλοξένησε τις ναυμαχίες θεωρείται η αυτή του Τραστέβερε απέναντι από τον ποταμό Τίβερη. Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι με τον ίδιο τρόπο γινόταν εικονικές ναυμαχίες και στο Θέατρο του Διονύσου κάτω απ' την Ακρόπολη της Αθήνας, αν και όπως το είδα μου φάνηκε μάλλον μικρό για κάτι τέτοιο. Το πιθανότερο είναι να είχανε παρωδίες ναυμαχίας με πολύ μικρές βάρκες! Μεγαλόπνοο έργο των Ρωμαίων που παρέμεινε στα σχέδια ήταν και ζεύξη με γέφυρα της Ιταλίας με την Σικελία.Τον Απρίλιο του 2001 ξαναρχίζει η υλοποίηση της ιδέας.

Ψύκτης νερού

Οι αρχαίοι, όπως και εμείς, εκτιμούσαν ιδιαίτερα ένα δροσερό ποτήρι νερό στην ζέστη του καλοκαιριού. Για την ψύξη του χρησιμοποιούσαν κανάτια που τοποθετούσαν σε σημείο με ρεύμα αέρα. Το λίγο νερό που πέρναγε τον πηλό του κανατιού και έβρεχε την εξωτερική του επιφάνεια ήταν αρκετό ώστε η εξάτμιση του νερού στην επιφάνεια του κανατιού να ρίχνει την θερμοκρασία του κι έτσι το νερό στο εσωτερικό του γινόταν αρκετά πιο δροσερό. 'Αλλη μέθοδος ακόμα αποτελεσματικότερη χρησιμοποιούσε μεταλλικό δοχείο νερού και κάποιο ύφασμα που έντυνε εφαρμοστά το δοχείο. Όταν το ύφασμα βρεχόταν και το δοχείο τοποθετούταν σε ρεύμα αέρα, το νερό στο εσωτερικό του κρύωνε ακόμη πιο γρήγορα!
Φυσικά η μέθοδος χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από όσους δεν έχουν πρόχειρο ψυγείο αλλά ξέρουν τις εναλλακτικές λύσεις... Ένα μεταλλικό δοχείο με νερό ντυμένο με βρεγμένο ύφασμα και τοποθετημένο σε ρεύμα αέρα είναι ικανό να σας πείσει! Τα παλιότερα στρατιωτικά αλουμινένια παγούρια, που ίσως μπορείτε να βρείτε ακόμα σε είδη κατασκήνωσης, ήταν ντυμένα με μάλλινο ύφασμα και είναι σχεδιασμένα με αυτή την αρχή λειτουργίας. 

©2006-2010 αλέξανδρος pfaff -  the HOUSE of LIGHT Hellas,http://www.house-of-light.gr ♥
Μπορείτε να μοιραστείτε τα κείμενα για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς με οποιοδήποτε μέσο, εφόσον αναφέρονται τα πλήρη στοιχεία προέλευσής τους. ♥