Μετά τη
σθεναρή στάση της γερμανικής κοινής γνώμης και παρά και την εκεί
συμπαιγνία των κομμάτων και φυσικά ενόψει και των εκλογών φαίνεται πως η
Επιτροπή αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει και να εξαιρέσει εντελώς από την Οδηγία για τις συμβάσεις παραχωρήσεων τις Υπηρεσίες Υδρευσης.
Η Οδηγία αυτή για πολλούς φορείς της κοινωνίας των πολιτών ήταν ένας τρόπος να διευκολυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη παρά την αντίθετη γνώμη των περισσότερων Ευρωπαίων και ευτυχώς αποφεύχθηκε. Αν και ο Επίτροπος Μπαρνιε προσπάθησε να καθησυχάσει οτι η Επιτροπή δεν φέρνει τις αλλαγές αυτές προκειμένου να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, οι δηλώσεις του έπεσαν στο κενό χάρη στην καλή ενημέρωση των Ευρωπαίων πολιτών. Διαβάζοντας την οργισμένη απάντηση (παρακάτω) της AQUAFED, της Ένωσης των Πολυεθνικών του κλάδου, στην ανακοίνωση της Επιτροπής, καταλαβαίνει και ο πιο αφελής το που πήγαινε η υποθεση.
Η μεγάλη αυτή νίκη για την οποία θα διαβάσετε αναλυτικά στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη συνέχεια, θα έπρεπε να είχε ΗΔΗ γίνει εμβληματικό επιχείρημα στα κυβερνητικά χείλη για την εξαίρεση και των ελληνικών υπηρεσιών ύδρευσης απο την ιδιωτικοποίηση, αν φυσικά η σύλληψη περι «Νέας Ελλάδας» δεν προβλέπει λιγότερο «μπλέ», δηλαδή λιγότερα δικαιώματα για πρόσβαση σε νερό για τους πολίτες της.
Μονόδρομος δυστυχώς στρώνεται όταν επιβεβαιώνεται η ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για λύση της υπόθεσης αυτής με δημοκρατικό τρόπο. Ακόμη περιμένουν το Προεδρικό διάταγμα οι 17 δήμοι της Θεσσαλονίκης για τη διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Μονόδρομος στρώνεται ακόμη όταν δεν υπάρχει βούληση για προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Διότι πως αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτή την εμμονή, παρά
τις αλλαγές στο Ευρωπαϊκό τοπίο, παρά ακόμη και τις δηλώσεις περί σφαλμάτων απο το ΔΝΤ, παρά και την επιστολή της Επιτροπής ( οτι δεν πιέζει στο ελάχιστο για την ιδιωτικοποίηση σύμφωνα με τη ΣΛΕΕ άρθρο 345) σε μια πώληση μιας προσοδοφόρας γεωστρατηγικού χαρακτήρα επιχείρησης (βλ. διενέξεις για τα μεγάλα φράγματα και τη λειψυδρία στη Μέση Ανατολή), τόσο απαραίτητης για την «ανάπτυξη»;
Αν δεν κάνει ούτε αυτό το ελάχιστο ο πρωθυπουργός, -το μέγιστο για όλους μας, το νερό μας- ενώ το κλίμα στην Ευρώπη, οι θεσμοί της Ε.Ε. και η νομική επιστήμη του στρώνουν τον ακριβώς αντίθετο «μονόδρομο», δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από τη θητεία του.
Η Οδηγία αυτή για πολλούς φορείς της κοινωνίας των πολιτών ήταν ένας τρόπος να διευκολυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη παρά την αντίθετη γνώμη των περισσότερων Ευρωπαίων και ευτυχώς αποφεύχθηκε. Αν και ο Επίτροπος Μπαρνιε προσπάθησε να καθησυχάσει οτι η Επιτροπή δεν φέρνει τις αλλαγές αυτές προκειμένου να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, οι δηλώσεις του έπεσαν στο κενό χάρη στην καλή ενημέρωση των Ευρωπαίων πολιτών. Διαβάζοντας την οργισμένη απάντηση (παρακάτω) της AQUAFED, της Ένωσης των Πολυεθνικών του κλάδου, στην ανακοίνωση της Επιτροπής, καταλαβαίνει και ο πιο αφελής το που πήγαινε η υποθεση.
Η μεγάλη αυτή νίκη για την οποία θα διαβάσετε αναλυτικά στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη συνέχεια, θα έπρεπε να είχε ΗΔΗ γίνει εμβληματικό επιχείρημα στα κυβερνητικά χείλη για την εξαίρεση και των ελληνικών υπηρεσιών ύδρευσης απο την ιδιωτικοποίηση, αν φυσικά η σύλληψη περι «Νέας Ελλάδας» δεν προβλέπει λιγότερο «μπλέ», δηλαδή λιγότερα δικαιώματα για πρόσβαση σε νερό για τους πολίτες της.
Μονόδρομος δυστυχώς στρώνεται όταν επιβεβαιώνεται η ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για λύση της υπόθεσης αυτής με δημοκρατικό τρόπο. Ακόμη περιμένουν το Προεδρικό διάταγμα οι 17 δήμοι της Θεσσαλονίκης για τη διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Μονόδρομος στρώνεται ακόμη όταν δεν υπάρχει βούληση για προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Διότι πως αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτή την εμμονή, παρά
τις αλλαγές στο Ευρωπαϊκό τοπίο, παρά ακόμη και τις δηλώσεις περί σφαλμάτων απο το ΔΝΤ, παρά και την επιστολή της Επιτροπής ( οτι δεν πιέζει στο ελάχιστο για την ιδιωτικοποίηση σύμφωνα με τη ΣΛΕΕ άρθρο 345) σε μια πώληση μιας προσοδοφόρας γεωστρατηγικού χαρακτήρα επιχείρησης (βλ. διενέξεις για τα μεγάλα φράγματα και τη λειψυδρία στη Μέση Ανατολή), τόσο απαραίτητης για την «ανάπτυξη»;
Αν δεν κάνει ούτε αυτό το ελάχιστο ο πρωθυπουργός, -το μέγιστο για όλους μας, το νερό μας- ενώ το κλίμα στην Ευρώπη, οι θεσμοί της Ε.Ε. και η νομική επιστήμη του στρώνουν τον ακριβώς αντίθετο «μονόδρομο», δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από τη θητεία του.
σχετικά η αμέσως προηγούμενη ανάρτησή μας:
video για την ιδιωτικοποίηση του νερού
