Το μήνυμα του νερού στη γιορτή του Κλήδονα
Παραμονή του Αϊ Γιαννιού του κλήδονα (24 Ιουνίου) , ανύπαντρες κοπέλες μαζεύονταν στην πλατεία της Κατάκαλης Γρεβενών και αναθέτανε σε μια αειθαλή κοπέλα (που ζούνε και οι δύο γονείς της) να φέρει από την κοντινή πηγή ,τηρώντας απόλυτη σιωπή ,το αμίλητο νερό στο χώρο όπου τελούνταν ο κλήδονας .
Το νερό τραγουδώντας το αδειάζανε σε πήλινο δοχείο ,στολισμένο με πολύχρωμα λουλούδια του Αϊ Γιαννιού .Εκεί κάθε κοπέλα έριχνε ένα προσωπικό αντικείμενο όπως δακτυλίδι ή σκουλαρίκια ,το λεγόμενο ριζικάρι (σαν τις θρίες νύμφες ) .Στη συνέχεια το δοχείο σκεπαζόταν με ένα κόκκινο ύφασμα το οποίο δένανε γερά με κορδέλα και το «κλειδώνανε » Αφού το τραγουδούσανε: «αν κοκκινίσει για παντρειά….αν πρασινίσει για κακό…» Ύστερα τοποθετούσαν το πήλινο δοχείο στην ύπαιθρο μέσα στα χωράφια ,στη δροσιά και στο φώς των άστρων, για να «ξαστριστεί». Οι κοπέλες με τραγούδια επέστρεφαν στο σπίτι τους .
Τη νύχτα αυτή θα ερχότανε στα όνειρά τους η αληθινή αγάπη (προσωποποιημένη).
Τη νύχτα αυτή θα ερχότανε στα όνειρά τους η αληθινή αγάπη (προσωποποιημένη).
Οι κοπέλες της επαρχίας έψαχναν στα νερά των πηγαδιών να βρούνε την τύχη τους , κρύβανε καλά το αμίλητο νερό αλλά και τα όνειρά τους καλά
« κλειδωμένα» , να μην τα δει το φώς της μέρας !
« κλειδωμένα» , να μην τα δει το φώς της μέρας !
Ανήμερα του Αϊ Γιαννιού πριν βγει ο ήλιος κι εξαφανιστεί η μαγική επιρροή των άστρων ,η υδροφόρος κοπελιά έφερνε στην πλατεία της Κατάκαλης το πήλινο δοχείο με το νερό .
Συναθροίζονταν όλοι οι καλεσμένοι τραγουδώντας κι , έχοντας τον ρόλο μαρτύρων ως σε μαντική διαδικασία . Καθισμένη στο κέντρο της συντροφιάς ,η κάθε κοπέλα
